İstanbul...

Hayallerimin vatanı, aşık olduğum kent...
Bekle beni geliyorum! Ruhum ve bedenim ile ilk defa bir arada, senin yanında olacağım. Evet şaka değil ben geliyorum. Şimdiye kadar hep aynı gökyüzüne baktık, şimdi ise aynı noktadan bakacağız gökyüzüne.

Bekle beni Kız Kulesi... Hezarfen'in getiremediği mektubu, Galata'nın aşkını ben anlatacağım sana.
Kavuşacaksın sevdiğine Galata. Her şeyi anlatacağım Kız'a...

Pierre Loti... Umarım bana verecek bir 5 çayın vardır. Zira duraklarım arasında sende varsın. Haliç'e bakıp tam o noktadan aşık olmayı planlıyorum. Tıpkı Louis Marie Julien Viaud gibi...

Ayasofya... Şimdiye kadar kitapların içine girmek istedim hep seni görebilmek için. Fatih Sultan Mehmet'in, I. Jüstinyen'in elinin değdiği duvarına dokunabilecek olmanın hayali bile bu kadar kusursuzken kalbim görevinden istifa etmeden bunu nasıl yapabileceğim hakkında hiç bir fikrim yok. 

Topkapı... Çinilerinin her bir kıvrımını ezberlemiş olabilirim ancak duvarlarındaki sırlara hala erişemedim. Belki benimle bir fincan kahve içip lokumumuzu yerken anlatırsın Fatih'i, Mihrimah Sultanı, Selim'i... Belki Sinan'ı anlatırsın? Olmaz mı?

Yerebatan Sarnıcı. Elbette Medusa'nın gözbebeklerine bakmayacağım... Ancak sütunların için aynı şeye söz veremeyeceğim.

Dolmabahçe... En çok sen konuşmalısın belki de benimle. En çok sendeki odadan korkuyorum. O odada nefes alamadan gözyaşlarımda boğulmaktan korkuyorum. Beni görmeden, duymadan, hissetmeden sevebilen adamın odasında ağlamaktan korkuyorum. Ona bir teşekkür bile edemeden oradan çıkmaktan korkuyorum.

Ve son olarak; sana kavuştuktuktan sonra sensiz kalmaktan korkuyorum İstanbul... Sevgi ve hasretle...