Seni Seviyordum (İclal Aydın)

Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi... Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi  İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri  Seni seviyordum ve senin haberin yoktu  Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun, herkesten başkaydı işte...  Güldüğün zaman yukarıya bakardın;  Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı...  Ne güzeldiler sen bilmiyordun...  Ben seni seviyordum...  Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler  Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu  Geri dönüyordu, çoğalarak  Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi, herşeyi erteleyişim oluyordun  Kalp ağrısı oluyordun,  Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun,  Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk,  Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyorduk ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk  Cesurduk...  Ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller...  Ben seni seviyordum sen bilmiyordun...  Sevinçlerim oluyordun ara sıra sen hiç bilmiyordun  Sonra herhangi biri oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra  Yağmurlar yağdı, serin haziran akşamları  Derken bir gün uzaktan gördüm seni...  Saçların bana inat başın herseye meydan okuyarak işte yine aynı  Kalbimi acıttı her zamanki gibi...  Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun  Şimdi bunları anlatsa sana birileri kim bilir yada boşver bilme en iyisi...